ใบไม้

Branches of an Almond Tree in Blossom, Vincent Van Gogh

เคยนั่งมอง 'ใบไม้' เวลาถูกลมพัดบ้างไหม ทุดครั้งที่ลมพัดมาสักวูบหนึ่ง เหล่าใบไม้ที่ประดับอยู่ตามกิ่งก้านต่างเคลื่อนไหวอย่างพร้อมเพรียงกัน แต่ในความ 'เหมือน' มีน้อยเหลือเกินที่จะสั่นไหวตามกันไปในท่วงทำนองเดียวกัน

ใบไม้แต่ละใบคล้ายเป็นปัจเจกในอิสระที่จะเลือกเดิน ขนาดใบไม้แต่ละใบบน 'กิ่งก้านเดียวกัน' ยังมีโอกาสที่จะเคลื่อนไหวไป 'คนละทิศละทางกัน' แต่ทำไมบางครั้ง 'คน' เราถึงไม่เป็นเช่นนั้น

เรามีสิทธิที่จะเลือก 'เดินคนละทาง' หรือ 'คิดแตกต่างกัน' โดยสามารถยังยืนอยู่ในสังคมเดียวกันได้ไหม

บางครั้งการที่ใครคิดไม่เหมือนเราอาจไม่ได้มีความหมายเดียวกับว่า เขา 'โง่' ไปกว่าเรา

เราเคยคิดแตก ความชอบต่าง รสนิยมไม่เหมือน มานมนานเพียงใด แต่สุดท้ายปัจจุบัน เรามองเห็นกันเพียง 'คนที่คิดคนละทางกับเรา คือคนที่ต่ำกว่าเรา' และเขาไม่ใช่พวกเดียวกับเรา ดังนั้นเขาจึงไม่มีสิทธิมาประดับอยู่บนกิ่งก้านดียวกับเราเช่นกัน

เด็ดมันทิ้งไปเถอะ เราไม่เสียใจ

ฆ่ามันทิ้งไปเถอะ เราไม่เป็นไร

ทำลายมันทิ้งไปเถอะ เราอยู่คนเดียวได้

เราอยู่คนเดียว ในโลกสังคมที่มีเพียงเรา เป็นผู้ถูกต้องแต่เพียงผู้เดียวได้...





J